nałożyć — komuś kaganiec zob. kaganiec … Słownik frazeologiczny
nałożyć — dk VIb, nałożyćżę, nałożyćżysz, nałożyćłóż, nałożyćżył, nałożyćżony nakładać ndk I, nałożyćam, nałożyćasz, nałożyćają, nałożyćaj, nałożyćał, nałożyćany 1. «umieścić, położyć coś na czymś» Nałożyć mięsa na talerz, sera na chleb. Nakładać zboże na… … Słownik języka polskiego
nałożyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. nakładać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nakładać – nałożyć [naznaczać – naznaczyć, wyznaczać – wyznaczyć] cenę za — {{/stl 13}}{{stl 8}}{czyjąś} {{/stl 8}}głowę {{/stl 13}}{{stl 7}} wyznaczyć nagrodę pieniężną za zabicie (lub ujęcie) kogoś poszukiwanego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nałożono, naznaczono, wyznaczono cenę na głowę groźnego bandyty. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nakładać się – nałożyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w relacji przestrzennej: zachodzić na siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Listwy nakładają się. Nakładają się dwie warstwy czegoś. Nałożyły się na siebie dwa tropy, dwa odciski pieczęci … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nakładać — → nałożyć … Słownik języka polskiego
kaganiec — Nałożyć komuś kaganiec «ograniczyć czyjąś swobodę, zabronić czegoś»: Mamy do czynienia z próbą nałożenia kagańca ludziom zabiegającym o respektowanie ich praw (...). Życie 07/01/2000. Nieść, zapalić kaganiec oświaty zob. oświata … Słownik frazeologiczny
nakładać — Nałożyć komuś kaganiec zob. kaganiec … Słownik frazeologiczny
nakładać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, nakładaćam, nakładaća, nakładaćają, nakładaćany {{/stl 8}}– nałożyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, nakładaćżę, nakładaćży, nakładaćżony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kłaść coś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kaganiec — m II, D. kaganiecańca; lm M. kaganiecańce, D. kaganiecańców 1. «skórzana lub druciana plecionka, zakładana zwierzętom (zwłaszcza psom) na pysk, uniemożliwiająca im kąsanie» Pies bez kagańca. Nałożyć psu kaganiec. ◊ Nałożyć komuś, czemuś kaganiec… … Słownik języka polskiego
narzucić — dk VIa, narzucićcę, narzucićcisz, narzucićrzuć, narzucićcił, narzucićcony narzucać ndk I, narzucićam, narzucićasz, narzucićają, narzucićaj, narzucićał, narzucićany 1. «rzucić coś na coś, na wierzch czegoś, nałożyć do czegoś, na coś» Narzucić kapę … Słownik języka polskiego
